Την πάντα όμορφη και ξεχωριστή χερσόνησο της Κολοκύθας, απέναντι απ’ την Ελούντα, προστατευόμενη περιοχή απείρου φυσικού κάλλους, μόλις 20’ από την πόλη μας, επισκέφτηκε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2023. Πεζοπορία παραδοσιακά δημοφιλής, συγκέντρωσε 40 περίπου πεζοπόρους απ’ όλα τα σημεία του Νομού μας.
ΚΑΤΑ ΜΗΚΟΣ ΤΩΝ ΑΚΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ
Ξεκινήσαμε λοιπόν απ’ το Σχίσμα και τις αλυκές της Ελούντας, δίπλα στο κανάλι και τους Ανεμόμυλους, σήμα κατατεθέν της περιοχής, όπου παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας. Η μέρα είναι ζεστή για Νοέμβρη, επικρατεί ηλιοφάνεια και ασθενής νοτιάς, που κάνει την ατμόσφαιρα κάπως θολή.
Περπατάμε κατά μήκος της ακτογραμμής του κόλπου, ως την παραλία Βαθύ στα βόρεια, παράλληλα με τα φυσικά αγκυροβόλια για τις βάρκες. Αριστερά μας αντανακλούν στα ήρεμα νερά οι αναπτυγμένες τουριστικά ακτές της δυτικής όχθης. Εδώ όμως στον ‘αμόλυντο’ απ’ την πολυκοσμία, φυσικό παράδεισο, ακούγονται μόνο τα κακαρίσματα από πέρδικες, που κυκλοφορούν ελεύθερες στη χαμηλή βλάστηση των ακαλλιέργητων λόφων. Πολλές φορές στο διάβα μας πετάγονται σμάρια από ψάρια για μια μικρή πτήση πάνω απ’ τ’ ακύμαντα νερά, πριν χωθούν πάλι μέσα στο νερό. Το πλήθος τους δικαιολογεί την παρουσία αρκετών ερασιτεχνών ψαράδων με καλάμι τριγύρω.
ΣΤΑ ΕΝΔΟΤΕΡΑ ΤΗΣ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΥ
Παίρνουμε τέλος ανηφορικό καλντερίμι στρωμένο με πλάκες και με υπερυψωμένα τοιχία στις δυο πλευρές, χαρακτηριστικό της περιοχής, όπως και σ’ όλο το Άνω Μεραμπέλλο. Από τη μια η αφθονία πέτρας, από την άλλη η ανάγκη οριοθέτησης και προστασίας της περιουσίας οδήγησαν σε αυτό το μοναδικό θέαμα με τις ξερολιθιές σε όλο τον όγκο της χερσονήσου. Αγροικίες επίσης, όπως κι ολόκληροι μικρο-οικισμοί, με τους στάβλους, τις αποθήκες, τις παραστιές τους, τις σκεπαστές στέρνες, αλλά και τα παραπλήσια αλώνια τους, συναντάμε σε όλη την πορεία μας, χτισμένες κι αυτές με τις ίδιες πέτρες, δένουν αρμονικά με το τοπίο. Και τη σκέψη ‘τι στο καλό έχτιζαν εδώ στην ερημιά;’ ήρθε να μας την απαντήσει ο φίλος μας, ο Χριστόφορος, που ξέρει πάντα τόσα πολλά για την ιστορία και το περιβάλλον της Κρήτης: «Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η περιοχή εδώ θησαύρισε από την πώληση αμυγδαλόψιχας, όταν μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση η Ρωσία αποσύρθηκε από την αγορά κι άφησε το πεδίο ελεύθερο». Επίσης και τα ξυλοκέρατα, τα γνωστά μας χαρούπια, ήταν σημαντικό εμπορικό προϊόν και η χαρουπιά είναι ακόμα το πιο συχνό δέντρο στην χερσόνησο. Άλλα δέντρα είναι τα χαμοκυπάρισσα, τα σκίνα, κάποιες αγριελιές και βέβαια η χαμηλή αρωματική βλάστηση με φασκομηλιές, θυμάρια, ασπαλάθους.
Το καλντερίμι και η καλή σηματοδότηση από την Δημοτική Ανώνυμη Επιχείρηση Αγίου Νικολάου (ΔΑΕΑΝ) συνεχίζει μέχρι τα ενδότερα. Για να φτάσουμε στον ναό του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, ακολουθούμε κατεύθυνση ΒΑ με πορεία ανηφορική και κάπως ελεύθερη σε μερικά σημεία, καθώς δεν υπάρχει σηματοδότηση (αν και με λίγο καθάρισμα θα μπορούσε να συμπεριληφθεί κι αυτή η όμορφη αυτή διαδρομή στο Δίκτυο των ήδη υπαρχουσών), φτάνουμε τέλος στο μικρό πετρόκτιστο εκκλησάκι. Σύντομη στάση για ξεκούραση στον περίβολό του. Η σημαία του ανεμίζει, γιατί σε μια βδομάδα από τώρα εορτάζει. Πέρυσι έτυχε να περπατήσουμε την ημέρα της εορτής του και μπορούμε να σας βεβαιώσουμε για τη φιλοξενία των κατοίκων και τα πλούσια κεράσματα. Εμείς σήμερα απλά θα ανάψουμε ένα κεράκι και θα εξερευνήσουμε την περιοχή εκμεταλλευόμενοι την ησυχία. Στο υπέρθυρο διαβάζουμε ότι ανακαινίστηκε με δωρεές των κατοίκων της Ελούντας, αλλά και ασθενών και σκεφτόμαστε τον Γολγοθά των λεπρών της Σπιναλόγκας, με τους οποίους έχει συνδέσει το όνομά της όλη η περιοχή. Μια άλλη ανάγλυφη πινακίδα μας ενημερώνει ότι χρόνος κτίσης ήταν το 1918.
ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΒΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ
Συνεχίζουμε την πορεία μας. Θα περάσουμε από την Σχίστρα, το μακρύ αυλάκι ανάμεσα στα βράχια, στον μικρό πανέμορφο ορμίσκο λίγο πριν το ακρωτήριο ‘Κριός’. Ένα κατακόκκινο τουριστικό κότερο έχει αράξει εδώ προσφέροντας βουτιές στα τουρκουάζ νερά στους επιβάτες του κι εμείς ζηλεύουμε. Ακολουθούμε μονοπάτια, που μας οδηγούν τελικά στο γνωστό ξωκλήσι του Αγίου Φωκά, χτισμένο με παρόμοια τεχνική και τοιχοποιία με το προηγούμενο στα ερείπια βυζαντινού ναού προς τιμήν του Αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά για την απελευθέρωση της Κρήτης απ’ τους Άραβες το 961 π.Χ. Γυρνάμε πίσω στην αφετηρία μας ακολουθώντας το πολύ-πολύ όμορφο παράκτιο μονοπάτι (απ’ τις ομορφότερες διαδρομές στην Κρήτη), που ο Χριστόφορος μας βεβαιώνει ότι όταν βρέξει καλά χειμώνα και άνοιξη είναι γεμάτο με λογής-λογής λουλούδια κι έχοντας θέα στο παραπλήσιο ακατοίκητο ‘Γλαρονήσι’.
Δεν αντέχουμε να περάσουμε, χωρίς να ρίξουμε μια βουτιά στα καθαρά νερά της περίφημης παραλίας ‘Κολοκύθα’, μια και την βρίσκουμε απάνεμη και χωρίς πολύ κόσμο. Δυστυχώς έχουν κάποιοι ‘στελιώσει’ και τσιμεντώσει μεγάλες ψησταριές για τα καλοκαιρινά μπάρμπεκιου των τουριστικών σκαφών. Έχουν απαγορευτεί πια, μας λένε, ωστόσο μένουν οι ‘σκελετοί’ τους. Πολλά σκουπίδια επίσης, γύρω και κάτω από τους κάδους. Κρίμα, παιδιά! Τον χώρο μας πρέπει να τον προσέχουμε πόσο μάλλον, όταν μας δίνει πλούτο απ’ την εκμετάλλευσή του!
Καταλήγουμε στην αφετηρία ακολουθώντας τον χωματόδρομο, που οδηγεί πίσω στο κανάλι έχοντας περπατήσει περίπου 11,5 χιλιόμετρα σε 4,5 ώρες με τις στάσεις! Ευχαριστούμε τον αρχηγό μας, Γιώργο Αρναουτάκη, με καταγωγή από την περιοχή, από τα νεότερα σε ηλικία μέλη του Διοικητικού μας Συμβουλίου, όπως αναδείχθηκε στις πρόσφατες (4/11/23) εκλογές και νέο Αντιπρόεδρο του Συλλόγου! Καλή θητεία, λοιπόν, Γιώργο και καλές πορείες σε όλους μας!
Περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφίες, βίντεο, χάρτη διαδρομής στο Blog του Συλλόγου: https://orsian.blogspot.com/2023/11/20-5-2023.html
